Dan matičara Srbije, jednog od najstarijih zanimanja u upravi, koje postoji više od jednog veka, obeležava se 9. maja.

Matičari – verni pratioci svakog od nas, učesnici u našim najsrećnijim trenucima u životu, podrška našim velikim odlukama i razumevanje i pomoć u nekim teškim događajima koje život neminovno donosi.

POČETKOM 19. VEKA UVEDENA OBAVEZA VOĐENјA MATIČNIH KNјIGA  

Duga je tradicija matičarskih poslova, imajući u vidu da je još u prvoj polovini 19. veka u Srbiji uvedena obaveza vođenja matičnih knjiga. Iako su u prvo vreme vodili sveštenici, već od donošenja prvog srpskog ustava – Sretenjskog ustava iz 1835. godine, država sve više počinje da uvodi svoja pravila u ovu oblast i da je pravno uređuje.  Interesantno je da je knez Miloš u to vreme doneo uredbu koja je propisivala da crkvene matične knjige mogu da štampaju samo “državne tipografije” što je bar u normativnom smislu ukazivalo na njihovo posebno mesto i značaj u sistemu državne uprave koja je u to vreme tek bila u razvoju.  Slična pravila su se zadržala do sada, jer je pandan ovom rešenju da danas izvode iz matičnih knjiga jedino može da izrađuje i štampa Narodna banka Srbije – Zavod za izradu novčanica.  Iz tog perioda, posebno je bio zapažen način imenovanja matičara, kao i njihov javnoslužbenički položaj. Naime, matičari su mogli svoje znanje otpočeti tek nakon položene zakletve pred neposrednom matičarskom vlašću, o čemu se začinjavao zapisnik, a datum zakletve beležio u Dekret o imenovanju. 

MATIČNE KNJIGE U RUKAMA SVEŠTENIKA 
U najvećem delu teritorije današnje Republike Srbije sve do 1946. godine matične knjige vodile su crkve i verske zajednice. Njihovi sveštenici su, pored raznih verskih obreda, obavljali i funkciju matičara. Oni su vodili evidencije i pravili spiskove rođenih, venčanih i umrlih, te podatke upisivali u glavne protokole i izdavali izvode iz matičnih knjiga kako za potrebe državnih organa tako i privatnim licima. 

Ako izuzmemo da su se na teritoriji današnje AP Vojvodine matične knjige za sve priznate konfesije vodile od donošenja carskog dekreta Austro-ugarske monarhije (1784. godine) i Beograd gde su se ove matične knjige vodile i pre zvaničnog ustrojavanja (od 1816. godine), verske matične knjige počinju da se vode u Kneževini Srbiji 1837. godine.
Nakon tog perioda, iako su matične knjige vodile crkve i verske zajednice, država je sve više uzimala učešće u uređivanju pravila u njihovom vođenju. Već su Građanskim zakonikom Kraljevine Srbije iz 1844. godine, koji u prvom delu govori o ličnim pravima, uspostavljena su pravila za utvrđivanje mnogih činjenica i podataka o kojima se evidencija vodila u verskim matičnim knjigama. 

Vremenom je država ustanovila i druga pravila za vođenje verskih matičnih knjiga donošenjem uredbi o načinu vođenja matičnih knjiga, izdavanju izvoda iz matičnih knjiga, dostavljanju spiskova rođenih, venčanih i umrlih državnim organima, npr. ministarstvima finansija, prosvete, vojske, itd.
Budući da je Sretenjski ustav iz 1835. godine jemčio „zaklinjanje ljudi koji nisu pravoslavnog vostočnog vjeroispovjedanija” na slobodno ispovedanje svoje vere, to su verske matične knjige u Kneževini i kasnije Kraljevini Srbiji vodile sve priznate crkve i verske zajednice.

CENTRALNI SISTEM ZA ELEKTRONSKO VOĐENјE MATIČNIH KNјIGA 
Centralni sistem za elektronsku obradu i skladištenje podataka i čuvanje drugog primerka matičnih knjiga koji je uspostavilo ovo Ministarstvo prvi je produkcioni centralizovani registar o građanima u Republici Srbiji i zadovolјava sve tehničke, informatičke i bezbednosne standarde u ovoj oblasti.

U okviru ovog sistema razvijena je Centralna aplikacija za unos podataka iz matičnih knjiga koje se vode u jedinicama lokalne samouprave u Centralni sistem, kao i izgrađena mrežna infrastruktura i povezivanje matičnih područja gradova i opština u jedan informacioni sistem.

izvor:mduls.gov.rs